Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι

Το παρόν δεν είναι κάποιο σημαντικό άρθρο ούτε κάποια είδηση. Ήταν ένα γεγονός που με έκανε να αισθανθώ άσχημα για τον εαυτό μου και περήφανος γι την δική της πράξη παρόλο που δεν την ήξερα την κοπέλα.. Τι έγινε;

Ήταν περίπου 22.00 το βράδυ και στην Καμάρα ως συνήθως είχε κόσμο.. Μέσα στους υπόλοιπους ήταν και ένας άνθρωπος που είχε πάρει δόση και δυσκολευόταν να σταθεί στα πόδια του.. Σηκωνόταν μια, έπεφτε, δεύτερη.. πάλι. Σε μια πτώση του όμως χτύπησε το κεφάλι του και άρχισε να αιμορραγεί. Κανείς από τους γύρω δε βοήθησε, ούτε εγώ και ντρέπομαι γι αυτό, παρά μόνο απομακρύνθηκαν από το σημείο που έπεσε.

Βλέπω όμως μια κοπέλα βγάζει από την τσάντα της ένα πάκο χαρτομάντιλα και πλησιάζει τον πεσμένο. Όχι μόνο του έδωσε το πάκο με τα χαρτομάντιλα αλλά τον περιποιήθηκε η ίδια, του σκούπισε το πρόσωπο που ήταν γεμάτο από αίμα! Αυτή η πράξη με έκανε να νιώσω κάπως περίεργα εκείνη την ώρα και την ανάγκη να την πω κάπου. Αυτοί είναι οι ήρωες της καθημερινότητας που δεν ζητούνε ευχαριστώ για την πράξη τους παρά μόνο βοηθούν... Πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που δεν κρίνουν από την εμφάνιση του άλλου, το πως είναι ο άλλος, το τι κάνει αλλά δίνουν ότι μπορούν για να διευκολύνουν την κατάσταση.

Μπράβο!