Η Rap μουσική

Είναι ένα μουσικό είδος που άνθισε στα μέσα της δεκαετίας του '70, με κύριους εκφραστές της τον μαύρο πληθυσμό της Αμερικής. Οι οποίοι έχοντας νωπές τις εικόνες ρατσισμού εναντίον τους, εξέφραζαν την οργή τους μέσω της μουσικής αυτής. Τα κύρια χαρακτηριστικά του μουσικού αυτού είδους είναι ο υβριστικός και επαναστατικός στίχος. Οι στίχοι μιλάνε για τον ρατσισμό, για την δύσκολη καθημερινότητα, τα ναρκωτικά και εκφράζουν τις ανησυχίες τους για το μέλλον των νέων παιδιών που μεγαλώνουν υπό αυτές τις συνθήκες. Άλλώστε και η λέξη rap στα Αγγλικά συμαίνει χτυπώ/κατηγορία. Η μουσική σε σχέση με τους στίχους έρχεται σε δεύτερη μοίρα, είναι συνοδευτικός και στις περισσότερες των περιπτώσεων σταθερός με ελάχιστες εναλλαγές. Οι στίχοι δεν τραγουδιούνται όπως συμβαίνει σε άλλα μουσικά είδη, αλλά απαγγέλλονται. Σε μερικές περιπτώσεις ο στίχος των τραγουδιών αυτών υπήρξε τόσο ωμός και υβριστικός που κατηγορήθηκε από τους ίδιους τους αφροαμερικανούς.

Οι καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με αυτή την μουσική ήταν κατά κύριο λόγο φτωχοί κάτοικοι των Γκέτο που έψαχναν έναν τρόπο να ξεφύγουν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Κάποιοι από αυτούς αποτέλεσαν κοινωνικά πρότυπα για πολλούς διότι αποτέλεσαν την φωνή που κατηγορούσε την κοινωνία για εγκληματική αδιαφορία ενάντια των φτωχών. Ένα από τα ισχυρότερα πρότυπα αποτέλεσε ο Tupac Amaru Shakur, ο οποίος 12 χρόνια μετά την δολοφονία του, αποτελεί έμπνευση για πολλούς, αφού στα τραγούδια του εξέφραζε τις ανησυχίες, τα κατυγορώ και τις δυσκολίες επιβίωσης ενός μέσου ανθρώπου.

Σήμερα η rap έχει ξεφύγει, απο πολλούς καλλιτέχνες, από τον αρχικό της σκοπό και οι στίχοι της εκφράζουν πλέον την χληδή και την αγάπη για το εύκολο χρήμα. Το πιο τραγικό είναι πως αυτό γίνεται όχι μόνο από τους νέους καλλητέχνες, αλλά και απο τους παλαιότερους, απο εκείνους που έκαναν ντουέτα με τον Tupac μεταδίδοντας κοινωνικά μηνύματα και τότε,αντίθετα με τώρα, δεν έδιναν δεκάρα για την δημόσια εικόνα τους. Ονόματα δεν λέμε...τα συμπεράσματα δικά σας.